Muziek is voor mij een inspiratiebron. Een horizon. Hoe meer ik me erin verdiep, hoe meer ik zie dat het uiteindelijk gaat om het geheel. Het samenspel. De compositie. En dat iedere noot, de toonhoogte, een rust of herhaling daar een onderdeel van is. En daarin zichzelf mag zijn. De gitarist toont het geheel, de muziek, de compositie. Zowel in een eenvoudig deuntje als in een technisch lastig stuk. Ook de gitarist mag daarin zichzelf zijn.

Als ik dit inzicht verleg naar de tijd waarin we leven en de wijze waarop we samenwerken, dan zie ik een verlangen om meer samenspel te organiseren. Om componenten bijeen te brengen en harmonieus samenspel te creëren. Te componeren dus. Om in te gaan op de behoefte van veel burgers, bedrijven, organisaties en overheden om veel meer samen op te gaan trekken. Niet langer je eigen businessmodel centraal te stellen, maar te onderzoeken hoe je samen met anderen meer waarde kunt creëren. En zo de natuur te sparen, het welzijn van de mensen in je omgeving te vergroten, duurzamer te werken.

Een mooi voorbeeld las ik afgelopen week op teletekst. Daar stond een berichtje dat postbodes gevraagd wordt om voortaan de gemeente te informeren als zij zwerfvuil of vernieling in de openbare ruimte zien. Hier ontstaat een nieuw samenspel tussen twee partijen, waar de samenleving van profiteert.

Ik denk na over de compositie van de samenleving. Of beter gezegd: composities. Want er zijn er meer. De all inclusive wijk is er zo een. Maar ook de beweging die op gang komt rond energietransitie, permacultuur of aanvullende geld- en financieringssystemen. Deze bewegingen ontstaan dikwijls bottom up. Beginnen met kleine initiatieven van maatschappelijk betrokken mensen. Het is mijn plezier om daar ‘’muziek van te maken’’. Harmonieuze composities te schetsen. Handelingsperspectief te geven binnen een ruimere context.

Om samen als een geheel te gaan functioneren, een compositie te worden, is het belangrijk dat je elkaar kunt horen. Opdat je kunt afstemmen op de ander. Hiervoor is het nodig om te zien van welk geheel je onderdeel uitmaakt (opschalen) en je te verbinden met de ander opdat je weet wat je te doen hebt (integreren) en samen met een groep aan de slag te gaan (waarmaken).

Dit gegeven maakt dat ik een ander soort businessmodellen zie ontstaan. Integrerende, opschalende, waarmakende businessmodellen. Je ziet dit bijvoorbeeld al in de toenemende populariteit van coöperatieve samenwerkingsvormen. ZZP-ers actief in de schoonmaak of in de zorg verenigen zich in coöperaties, er ontstaan lokale energie coöperaties, etc. De volgende stap is dat er coöperatieve verbanden ontstaan die sectoroverstijgend zijn. Die niet alleen over zorg, energie of schoonmaken gaan, maar over economie en leefbaarheid in zijn algemeenheid. Over de mens en hoe deze kan floreren in zijn omgeving. En zodoende in zijn behoefte aan voedsel, veiligheid, huisvesting, inkomen, ontspanning, zorg en energie kan voorzien.